FilmFabriekGroningen: De Grens_meer wallen, meer toeristen, en streekjes

18 juli 2018

Vesting Bourtange; ©FFG

In een vorig blog omschreef ik het grensgebied van Groningen en Duitsland als een patroon van vestingen en vestinkjes. Bourtange is zonder meer the jewel in the crown van deze grensstreek. Op de website van de Vesting Bourtange las ik: een uniek historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent.
Dat is niets te veel gezegd. Bourtange is een werkelijk prachtig dorpje om te zien. Martha en ik zijn er vaker geweest, en telkens weer ervaren we de charme van dit plaatsje in elke cel en vezel van lichaam en geest. Zo, die zit.

Dat die grote charme veel toeristen trekt, ach, een kniesoor die daar op let. Je loopt er nou niet direct over de koppen, en de bezienswaardigheden van het vestingdorp zijn zo dat luidruchtig gedrag en vermaak, zo die er al zijn, vanzelf verdwijnen.
Het dorp en de website bieden op een prettige, overzichtelijke manier informatie over wat een bezoeker zoal verwachten kan, en vooral wat er te zien en te beleven valt, en dat is bepaald niet weinig. Een kleine greep:
De standerdmolen - een kopie, het origineel staat in Ter Haar bij Ter Apel - valt direct op bij binnenkomst. Dan is er de markt, het natuurlijke middelpunt van het dorp. Musea als Terra Mora en De Baracquen geven bezoekers een goed beeld van de rol die het Bourtanger Moor heeft gespeeld, hoe de soldaten hebben geleefd en gewerkt in lang vervlogen tijden. De enige goed bewaard gebleven synagoge van de Gronings-Duitse grensstreek staat in Bourtange. De joodse bevolking werd in de oorlog gedeporteerd. De synagoge is ook een museum.

Vesting Bourtange; ©FFG

Martha en ik fotograferen en filmen naar hartelust in Vesting Bourtange. Maar het liefst willen we naar het gebied tussen Bourtange en de grens. Naar streekjes die namen dragen als Bakovensmee en Abeltjeshuis. Dus de camera's en statieven ingepakt en op de TERN vouwfietsjes over de hobbelkeien het dorp uit, het vrije land in. Vesting Bourtange krijgt veel aandacht in de film die we over onze reis langs de grens willen maken.

Bakovensmee (Bakovensmeij) is een klein streekje dat tegenwoordig beheerd wordt door de Stichting het Groninger Landschap. Ooit maakte Bakovensmee deel uit van de vesting Bourtange. Meestal zoeken wij de natuurgebieden van het Groninger Landschap graag even op, maar vandaag fietsen we door naar Abeltjeshuis. Van oorsprong was Abeltjeshuis een herberg (en boerderij), waar reizigers die richting Duitsland reisden konden overnachten. Nu wordt Abeltjeshuis net als Bakovensmee onderhouden door het Groninger Landschap. Overigens schijnt er in het verleden vaak gedoe te zijn geweest over de vraag of Abeltjeshuis nu Duits of Nederlands was. Een gevoelige grenskwestie die we hier laten

voor wat hij was.

grens Abeltjeshuis; ©FFG

oude slagboom Abeltjeshuis; ©FFG

We staan aan de grens. Achter ons de Bisschopsweg, voor ons de Bourtanger Strasse. Het eerste huis over de grens heet Het Huis Aan De Grens, een B&B. We slaan bij dat huis een mooi zandpad in, de Dodte-manweg. De naam suggereert iets spannends dat met vast met smokkelen te maken heeft. Het is beslist een prachtig wandel- en fietspad. We komen geen mens tegen, smokkelaar noch dode man, in de verte horen we een combine aan het werk. We vinden er wel een grenspaal, een ouderwetse, stenen grenspaal, de eerste op onze grenstocht die we kunnen aanraken en fotograferen!

We verlaten de Dodte-manweg en slaan de Kuhweg in. Het land is droog, de mais verdord. We zullen deze route later nog een keer nemen om door te rijden naar de Eems! Daar is het vandaag te laat en te ver voor. En dus fietsen we terug naar Bourtange via de Haupt Strasse.