De Grens_een stroomdal en een groene grens

13 oktober 2018

   Slangenborg oude stroomdal Eems; ©FFG 

Ten oosten van Laude, en dus ook ten oosten van de Ruiten Aa, en ten westen van het Ruiten Aa kanaal, vlak onder Sellingen, vind je een streek of buurt die Slangenborg heet. In een groot veld dat aan de Zuidesweg ligt vind je de resten van het oude Eems stroomdal.
In de laatste ijstijd, ruim 20.000 jaar geleden, is de bedding van de Eems in oostelijke richting verlegd naar de plaats waar de rivier nu stroomt. Het stroomdal van voor de ijstijd is echter nog goed zichtbaar in het Oost-Groningse landschap. Bij Smeerling bijvoorbeeld, en in Slangenborg, waar wij vandaag rondkijken.

Hoe ziet het eruit? Verwacht geen spectaculair landschap. Als je niet weet dat dit het oude stroomdal van de Eems is, zie je niet zo gek veel bijzonders. Als we arriveren zien we een enorm enigszins hellend terrein, deels begroeid met allerlei grassen, deels gemaaid, en dwars door het terrein lopen greppels die omzoomd zijn met meer dan manshoge uitgebloeide lisdodden. Lisdodden zijn oeverplanten, dus er is water, al zien we dat niet. De greppels meanderen een beetje. Er is een plankier aangelegd waardoor het gebied goed toegankelijk is gemaakt.
We geven onze ogen goed de kost, ook al is er niet bijster veel te zien. We proberen er een rivier bij te denken, iets als de huidige Eems, de rivier die we zo goed kennen, maar het blijft toch vooral een enorme, braakliggende, modderige akker waarvan je weet dat het ooit het stroomdal was van wat we nu de Eems noemen.

We vervolgen onze route langs de Zuidesweg in zuidwestelijke richting, slaan linksaf de Borgerschapenweg in, steken het Ruiten Aa kanaal over, dan nog eens links af een flink eind langs het kanaal, en fietsen dan met een scherpe bocht rechtsaf de Zuidveldweg op. Na een flauwe bocht heet de Zuidveldweg ineens Lauder Hokweg. Dan linksaf Wessingtange in, in zuidelijke richting. Ook Wessingtange jakkeren we een flink eind af, en slaan dan linksaf een weggetje in dat Groentje heet. Groentje eindigt bij de grens. Je moet een houten brugje over, en je staat in Duitsland. Zoals de telefonerende jongen die wij daar toevallig troffen het formuleerde: "nou, ik hang op, hoor, en rijd nu weer naar Nederland". Twee meter buiten de grens!
De grensovergang wordt hier aangegeven met een bijna onvindbare grenssteen, nr. 174. Meteen over de grens, wat weggedrukt in de bosjes, staat zo'n Duits schuilhutje voor fietsers en wandelaars. Die hutjes zien er altijd wat somber, donker en rommelig uit. Nou ja, niet zeuren, aan de Groningse kant staat helemaal niks.

Ondanks het late uur, het herfstige landschap, de lege akkers, en de aanwakkerende wind, vinden we het hier fijn. In de verste verte geen mens te zien. Maar misschien wel een zwervende wolf, huiveren we. Het zou zo maar kunnen. Ook dat zit er vandaag echter niet in. We fietsen dus maar naar de auto die op de parkeerplaats van Ter Borg op ons wacht.

   grenspaal 174 bij Groentje; ©FFG